Nowe oblicza.: Miniaturki

Kolumna

,,Jeśli ktokolwiek chce się spierać o to, czy "Harry Potter" jest fenomenem, niechaj zamilknie na wieki. Ludzie na seansie płakali, ja także. Kino jest sztuką. Jeśli potrafi wzruszać, to tylko działa to na korzyść filmu. A powodów do wzruszeń było mnóstwo. Tak jak bohaterowie w przedostatniej scenie filmu, też zastanawiam się, co ja teraz zrobię. Czuję się w jakimś sensie osierocona przez panią Rowling. Kończąc serię, zostawiła widzów i czytelników bez żadnych wskazówek na przyszłość. Tak jak książkowi bohaterowie muszą oswoić się z sytuacją i nauczyć się żyć bez Voldemorta, tak i my, pokolenie Harry’ego Pottera, musimy nauczyć się żyć bez nowych książek i adaptacji filmowych. Skończyła się niepowtarzalna przygoda, która działa się na przestrzeni wielu lat i napawa mnie to ogromnym smutkiem. Nie sądzę, żeby jakakolwiek seria wzbudziła we mnie tyle emocji. Stojąc u progu dorosłego życia, już bez wsparcia J.K. Rowling, dalej każdy musi sam pisać swoją historię. Nie mogę doczekać się jednego momentu. Kiedy będę mogła zacząć tę przygodę ponownie, z moimi dziećmi.''

Nowe oblicza.

Miniaturki

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Witaj

Obserwatorzy